یادبود- پیام جامعه مهندسان ایران -زینت بخش بهارمرحوم مهندس جعفری

بسم الله الرحمن الرحیم  

انا لله وانا الیه راجعون 

یک ماه غم انگیزاست که سایه شادروان مرحوم مهندس جعفری را در فصل زیبای بهار از سرمان کوتاه است و حسرت نصیبمان. 

مهندس جعفرى از این خانه رفت     [ 1389-01-18 ]

وقتى مرگ در مى زند، چه تفاوتى مى کند که در روزهاى سرد زمستان باشیم یا در روزهاى دل انگیز بهار! هرچند این بار مرگ در آخرین روزهاى زمستان و در آستانه بهارى پیش رس، درخانه اى را زد که مردى خستگى ناپذیر بر تختى روان آرمیده بود، سردى زمستان زندگى به گونه اى بر گونه هاى مصممش ریخته بود که او نمى خواست کسى به دیدارش بیاید تا مبادا یاد و خاطره آن رخسار سرخ از یادها برود چرا که دردى به جانش افتاده بود، که بزودى امانش را برید چرا که به یک ماه هم نکشید. اکنون در صبحى به لطافت بهار و در آخرین روز کارى سال 1388 خیل کثیرى از مهندسان مشاور،پیمانکاران،مدیران دولتى و یاران و دوستانش در جلوى ساختمان جامعه در انتظار پیکرش ایستاده اند، تا با او وداع کنند. آرى، مهندس محمد جعفرى، نائب رئیس جامعه مهندسان مشاور ایران، رخت زمین و کفش آهنین اراده را از تن و پا بدر کرد و با زمین عجین شد، اما مگر مى توان باور کرد. همگان باور نداشتند تا این که خودرو حامل پیکر او در میان انبوه همکاران و دوستان جاى گرفت و او این بار نه با پاى خود بلکه بر دوش همراهان به درون جایى آمد که به آن تعلق داشت و در ارتقاى آن ایفاى نقش کرده بود. این نخستین بارى بود که یک مهندس از خانه حرفه اى خود تشییع مى شد. چشمان اشک آلود همه از یک وداع همیشگى حکایت داشت. بوى عطر گل هاى فراوانى که بر پیکر مهندس فروریخته شده بود، بوى او را در مشام دوستان ماندنى مى کرد. آرى، تشییع باشکوه مهندس جعفرى به گونه اى چون نام او در عرصه مهندسى کشور خصوصاً عرصه آب فاخر بود و شاید نه ،قطعاً او شاهد این فخر همکاران به داشتن همکارى بود که بودنش با نبودنش از زمین تا آسمان تفاوت داشت. و همین تفاوت بود که خیل انبوه دوستان و دوستدارانش را در آخرین روز کارى زمستان، به دیدار پیکر خسته او کشانده بود. یادش گرامى...